Wiadomość

Postanowiłam pisać tego bloga z koleżanką, która tak jak ja jest zwariowana. Od tej pory pod każdą notką będę potpisywać się ~Bella,a ona ~Alice.

Ostatnie chwile, dni i miesiące...

Leżałam w swoim łóżku wykończona chorobą. Najbardziej jednak martwił mnie Edward, który wielokrotnie proponował mi przemianę, lecz ja usilnie odmawiałam. Bo taka była kolej życia, kiedyś oddałabym wszystko by stać się wampirem, ale wtedy byłam jeszcze bardzo młoda, teraz mając 24 lata już nie chcę. Choroba z każdym dniem narasta, nikt nie wie czy to ostatnia chwila czy ostatni miesiąc ze mną. Widzę u wszystkich łzy w oczach, najczęściej u rodziców, nawet Edward pierwszy raz się przy mnie rozpłakał. Dzisiaj, byłam strasznie senna, wiedziałam już, że to koniec. Są tu teraz wszyscy których kocham, by pożegnać się ze mną. Pierwsza przytuliła mnie Esme, czułam jak pociąga nosem, płakała, jak wszyscy.
-Bello, nawet nie wiesz jak trudno mi jest się z tobą pożegnać. Cieszę się, że to właśnie z tobą mój syn doznał szczęścia. Jesteś dla mnie jak rodzona córka.
Następnie wpadłam w ramiona mojej przyjaciółki.
-Bello, ciezę się, że jesteśmy przyjaciółkami. Kocham cię jak siostrę i nigdy o tobie nie zapomnę.
Nawet Rosalie, która nigdy mnie nie lubiła przytuliła mnie.
-Wiedz Bello, że Edward dzięki tobie zmienił się na lepsze, uśmiechał się, wrócił do grania na pianinie i umiał żartować. Dziękuje ci za to.
-Córciu, to jest nie sprawiedliwe, żyliśmy z tobą zaledwie 24 lata, rodzic nigdy nie powinien żegnać córki tylko na odwrut. Kocham cię córeczko.
Oczami Edwarda
-Ja ciebie też... mamo. - Bella wypowiedziała te słowa i na zawsze zamkneła swoje oczy. Nikt już nie wytrzymał i wszyscy się rozpłakaliśmy.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dziś nadszedł ten dzień i wszyscy stoimy nad jej grobem, wciąż nie wieżąc, że po mojej ukochanej zostały tylko wspomnienia. Po raz kolejny czytałem napis na grobie.

Izabella Maria Swan

ur.13.09.1988r.

zm. 20.03.2012r.

Pozostaniesz w sercach, kych którzy cię kochali

Nigdy się z tym nie pogodzę.

NARRYRATOR:

Miał rację tylko nigdy nie trwało tak długo, dzisiaj to jedgo rodzina stoi nad jego grobem i rozpłacza.

Edward Antony Cullen

ur.20.04.1901r.

zm.8.3.2013r.

Dołączy do swojej ukochanej...

Lata mijały...

Myślałem, że rzeczy które zostawie Belli, będą w pewien pokażą, że jest on w pewien sposób przy niej. Niestety , lata mijały Bella wyprowadziła się , poszła do Coleggu( sorry nie wiem jak to się pisze), wyszła za mąż, urodziła dzieci, zestarzała się, wychowywała wnuki i w końcu umarła. Jej potomkowie sprzedali dom w Folks i po koleji umierali. W końcu wybuchł pożar i spalił cały las do okoła domu Belli. Wszyscy uznali, że jest nawiedzony przez jej ducha, który błąka się i poszukuje miłości życia, która ją zostawiła. Ludzie po woli zapominali o tej rodzinie i o jej prawdzie i istniała już tylko legenda. W końcu Edward z rodziną wrócił, pojechał zobaczyć dom, na ulicy spotkał kobietę.
-Prosze pani, co się tu stało?
-56 lat temu wybuchł tu pożar, spalił wszystko do okoła z wyjątkiem domu.
-Jak to możliwe?
-Istnieje legenda, że duch dziewczyny...jak jej tam było? aaaa... Bella błąka się poszukując swojej miłości, która ją zostawiła. Niestety nikt nie pamięta jak ten chłopak miał na imię...
-Dziękuje.- Edward zaszokowany wiadomością, w noc wszedł do pokoju, otworzył deske i znalazł, rzeczy które dał kiedyś ukochanej i potem je schował. Nagle coś zaszumiało i kiedy się podniusł znalazł na ścianie napis... Czemu mnie zostawiłeś?... Wzioł, rzeczy i odszedł. Przed wyprowadzką wszedł do pokoju i w tym samym miejscu schował list.
,,Kochanie,
Chciałem żebyś, żyła jak normalny cłowiek, kochałem cię i nadal będę aż po wieki. Wybacz mi.
Edward."
 Lata po ich wyprowadzce znów szybko mijały, zbyt szybko. Ludzie zapomnieli o legędzie i spalili dom razem z ukochaną, która została wreście wzięta w zaświaty i odpoczywa na drugiej stronie świata razem z ukochanym. I już nigd nigdy nie zniszczy ich wspólnego szczęścia, ludzie zapomnieli, lecz rodzina chłopaka prawdziwą historie będą znać na zawsze.

Za późno...

Wstałam jak co dzień od jego wyjazdu smutna i zniechęcona. Przestałam cieszyć się wizytami mojego przyjaciela. Wszystko stało się szare, mażyłam tylko o jednym... o śmierci. Już nie wierzyłam, że on wróci i znów będziemy razem. Ja już nawet nie chciałam, wszystkie moje ciuchy były czarne. Kupiłam nawet nowe auto, bo moje stare przypominało mi go. Ruszyłam powolnym krokiem w stronę salonu kiedy usłyszałam...
-Renee ona nie zachowuje się tak jagby ktoś odszedł tylko jakby ... ktoś umarł. Ja nie wiem co mam już robić. Na początku wizyty Jacoba ją podnosiły na duchu, a teraz?- mama mu odpowiedziała, ale nie usłyszałam.- Tak masz rację. Powiem jej.- postanowiłam dłużej się nie kryć i kiedy się rozłączył, weszłam. Nie zaszczyciłam go nawet spojrzeniem, otworzyłam szafkę i wyjełam chipsy.
-Bello, musimy porozmawiać.
-Hmm?
-Wracasz do domu.
-Ja jestem w domu!
-Do mamy.
-Nie!
-Bello on już nie wróci! Nic cię już tu nie trzyma! - miał rację, nic mnie tu już nie trzyma było za późno.
-Masz rację. Wracam do Phenix. - odpowiedziałam i poszłam na górę. Siedziałam i pakowałam się, nie miałam wiele rzeczy więc skończyłam po godzinie. Weszłam do toalety i napóściłam wody, weszłam i wyjołam żyletke. Zrobiłam dwa zacięcia na jednej ręce i szybko ją zabandarzowałam, by ojciec nie zauważył. Wyszłam z toalety i weszłam na komputer zarezerwować lot. Na zajutrz wyjechałam z Folks i pożegnałam się z wspomnieniami o Edwardzie.

Przepraszam

Wiem, wiem i jeszcze raz wiem! Postanowiłam oficjalnie powrócić! Zamierzam w dniach 8 i 24 wstawiać małe historyjki związane z zmierzchem. Jeśli notka w któryś z tych dni się nie pojawi, to z góry przepraszam.
Teraz troche inny temat kto z was był w kinach na ,, PIĘKNE ISTOTY"? Mi osobiście film przypadł do gustu i jest teraz jednym z moich ulubionych. A wam jak się spodobał film? Niestety w niedziele nie będę mogła dodać notki więc zrobie to dzisiaj...